Tag: writing
អត់ដឹង អត់ចេះ
ខ្ញុំធ្លាប់ឮនិងឆ្លងកាត់បទពិសោធន៍ស្វែងរកអ្វីដែលខ្លួនឯងស្រលាញ់។ ខ្ញុំក៏មិនប្រាកដថា ខ្ញុំរកវាបានហើយឬអត់ដែរ? ពីព្រោះអ្វីដែលខ្ញុំកំពុងធ្វើនៅថ្ងៃនេះ មិនប្រាកដថាស្អែកឡើងខ្ញុំនៅតែចូលចិត្តឯណា? ខ្ញុំតែងប្រាប់មនុស្សជុំវិញខ្ញុំថា បើមិនដឹងក្រោកឡើងត្រូវធ្វើអ្វីទេ នោះហើយគឺជាអ្វីដែលយើងត្រូវធ្វើ គឺយើងត្រូវក្រោកឡើងដើម្បីរកអ្វីៗមកធ្វើ។ យើងគ្រាន់តែផ្លាស់ប្ដូរការគិតរបស់យើងបន្តិច។ ពីព្រោះថាក្នុងជីវិតមួយនេះ មិនមែនគ្រប់យ៉ាងសុទ្ធតែរត់មករកយើងទេ កាលបើយើងមិនធ្វើអ្វីឱ្យវាកើតឡើងទេ។ ការដឹង ដែលល្អបំផុត គឺការដឹងថាយើងមិនដឹងអ្វីទាំងអស់។ នេះជាពាក្យរបស់ សូក្រាត។ គិតទៅ ការដែលដែលយើងគិតថាខ្លួនឯងដឹងអស់ហើយ ចេះអស់ហើយ ជារឿងដែលហាក់គ្មានន័យសម្រាប់ជីវិតមួយនេះ។ គឺ ការមិនដឹង ទេតើហ៍ ដែលជាកត្តាមួយជួយឱ្យជីវិតយើងឆ្លងកាត់នូវបទពិសោធន៍ដ៏ល្អៗ និងចំណេះដឹងថ្មីៗជានិច្ច។ ការមានគោលដៅមហិមា មិនមែនជារឿងខុសទេ ហើយបើយើងមិនអាចទៅដល់គោលដៅនោះ ក៏រឹតតែមិនមែនជាកំហុសយើងទាំងស្រុងដែរ។ ប្រៀបដូចពាងមួយ ដែលមានទឹកកន្លះ ហើយយកគម្របមកបិទជិត។ ទោះភ្លៀងប្រាំយប់ប្រាំថ្ងៃ ក៏មិនអាចបំពេញទឹកក្នុងពាងនោះដែរ។ បើយើងជាពាងនោះ ចូរសាកទម្លាក់គម្របចេញ ពេលនោះហើយយើងនឹងទទួលបានទឹកភ្លៀងថ្មីៗ។ ឱ្យវាហូរហៀរទៅចុះ ឬឱ្យវាហួតទៅចុះ ក៏ល្អជាងទឹកដែលនៅតែកន្លះពាង មិនស្គាល់ពន្លឺថ្ងៃ។ សុភាសិតខ្មែរ «ផ្លូវវៀចកុំបោះបង់ ផ្លូវត្រង់កុំដើរហោង» ក៏ជាគោលការណ៍ជីវិតមួយដែលខ្ញុំបានឆ្លងកាត់ខ្លួនឯង។ មនុស្សម្នាក់ៗតែងមានគោលដៅរៀងៗខ្លួន ប៉ុន្តែដំណើរទៅកាន់ទីនោះ វាមិនងាយដូចការដែលយើងគ្រោងទុកឡើយ។ ពេលខ្លះយើងត្រូវទៅធ្វើរឿងផ្សេងមួយដោយឡែក ដោយមិនរំពឹងទុក ពីមួយទៅមួយ មុននឹងឈានទៅជិតគោលដៅនោះ។ ខ្ញុំថា…
រៀនគូរពុម្ពអក្សរ តើរៀនយ៉ាងណា?
ធ្លាប់មានគេសួរខ្ញុំថាបើចង់រៀនគូរពុម្ពអក្សរ តើគួររៀនពីណាទៅ? រៀនរបៀបណា? និងត្រូវដឹងអ្វីខ្លះជាមុនសិន? ខ្ញុំអាចឆ្លើយសំណួរនេះរបៀបផ្សេងៗទៅតាមអ្នកសួរម្នាក់ៗ ប៉ុន្តែខ្ញុំគិតថាអ្វីដែលគ្រប់គ្នាគួរតែដឹងជាមុននោះគឺ បើចង់រៀន តើការរៀននោះប្រព្រឹត្តិទៅតាមទម្រង់បែបណា? នៅក្នុងអត្ថបទនេះ ខ្ញុំមិនលើកឡើងអំពីដំណាក់កាលនៃការរៀនគូរពុម្ពអក្សរទេ ប៉ុន្តែខ្ញុំចង់បង្ហាញអំពីសកម្មភាពទូទៅនិងមូលដ្ឋានមួយចំនួននៃការសិក្សាជំនាញមួយនេះ។
ខ្ញុំចង់សរសេរជាងធ្វើវីដេអូ
ទោះបីសម័យឥឡូវ គេនិយមធ្វើវីដេអូឬថតសំឡេងផ្សាយ (ផតខាសត៍) យ៉ាងណា ចំពោះខ្ញុំផ្ទាល់គឺនៅតែចូលចិត្តការសរសេរជាង។ មែនទែនទៅ ខ្ញុំធ្លាប់បានធ្វើមាតិកាប្រភេទនោះខ្លះដែរ ប៉ុន្តែខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាវាត្រូវការពេលវេលាច្រើន ទាំងថត ទាំងកាត់ ទាំងផ្ចិតផ្ចង់រូបភាពនិងចលនាផ្សេងៗ។ មានន័យថា យើងមិនមែនគ្រាន់តែរៀបចំស្គ្រីបប៉ុណ្ណោះទេ តែត្រូវរៀបចំទាំងរបៀបបង្ហាញប្លង់និងអ្វីៗច្រើនយ៉ាង។ ចំណែកឯការសរសេរវិញ ខ្ញុំអាចសរសេរគំនិតរបស់ខ្ញុំមកខាងក្រៅបានយ៉ាងលឿន និងអាចរៀបចំស្រួលដោយគ្រាន់តែកាត់ពីលើមកក្រោម យកពីក្រោមទៅលើវិញ។ អាចថា មកពីខ្ញុំជាអ្នកចូលចិត្តអាន (ភាគច្រើន) និងមានទម្លាប់សរសេរកាលពីមុនមកដែរ។ យ៉ាងណា មិនថាមាតិកាប្រភេទណានោះទេ វាសុទ្ធតែមានប្រយោជន៍ ព្រោះប្រភេទខ្លះងាយស្រួលចំពោះការបរិយាយអំពីរឿងមួយចំនួន ហើយខ្លះទៀតពិបាកជាង។ ខ្ញុំសប្បាយចិត្ត ដែលមួយរយៈចុងក្រោយនេះ អ្នកផលិតមាតិកានៅកម្ពុជា ចាប់ផ្ដើមចាប់ផ្ដើមផ្ដោតលើរឿងរ៉ាវសំខាន់ៗដែលជាចំណេះដឹងដល់អ្នកទទួលមាតិកាទាំងនោះ ដែលភាគច្រើនជាវីដេអូ។ ប្រហែលនេះជារបៀបរៀននិងបង្រៀនថ្មី ដែលមានប្រសិទ្ធជាង? ឬមនុស្សមិនសូវមានពេលសរសេរនិងអាន? ប៉ុន្តែ… ខ្ញុំនៅតែចូលចិត្តសរសេរជាង ?
វិលត្រឡប់មកសរសេរជាថ្មីម្ដងទៀត
ប្រហែលជិត៨ឆ្នាំហើយទេដឹង ដែលខ្ញុំខានសរសេរអត្ថបទ? ការសរសេរធ្លាប់ជាចំណូលចិត្ត និងសកម្មភាពប្រចាំថ្ងៃមួយរបស់ខ្ញុំដែរ។ ខ្ញុំចាំបានថាខ្ញុំចាប់ផ្ដើមសរសេរដំបូងកាលពីដើមឆ្នាំ 2010 បើគិតមកដល់មកឥឡូវគឺជិត១៣ឆ្នាំទៅហើយ! ការចាប់ផ្ដើមដំបូងនៅឆ្នាំ 2010 ខ្ញុំសរសេរនៅលើ WordPress (បាន 199 អត្ថបទ) ដែលកាលនោះមានខ្មែរយើងច្រើននៅសរសេរយ៉ាងសកម្ម រហូតដល់មានបង្កើតជាការជួបជុំគ្នា ហើយក៏បានបង្កើតមិត្តភាពជាច្រើនផងដែរ។ បន្ទាប់មក នៅឆ្នាំ 2011 ខ្ញុំចាប់ផ្ដើមបង្កើតវេបសាយ IT4UG (ដោយមានការឧបត្ថម្ភដូមែនពីបងប្រុស ស៊ឺន ចែងចើន និងកន្លែងដាក់វេបសាយ ដោយបងប្រុស Vireax) ផ្ដល់ព័ត៌មានអំពីបច្ចេកវិទ្យា បានប្រហែល 400 អត្ថបទ ដោយមានការចូលរួមសរសេរច្រើនពីបងជីសុផាត និងបងសាម៉ាឌី។ ហើយក៏មានមិត្តភក្ដិប៉ុន្មាននាក់ទៀតដែរ ដែលខ្ញុំមិនចាំឈ្មោះអស់ ព្រោះវេបសាយនេះលែងដំណើរការ និងពិបាករកមើលព័ត៌មានបានពេញលេញដូចមុន។ ខ្ញុំក៏នៅបន្តសរសេរមួយៗដល់ឆ្នាំ 2016 ទើបឈប់សរសេរ ហើយមកផ្ដោតលើកិច្ចការផ្សេងៗវិញ រហូតដល់ភ្លេចរបៀបសរសេរសឹងតែទាំងអស់ទៅហើយ។ ទើបតែពេលថ្មីៗនេះ ខ្ញុំមានកូនចិត្តនឹកដល់ការសរសេរនាពេលកន្លងមក ហើយក៏ដោយសារឥឡូវនេះ ខ្ញុំត្រូវសរសេរផ្សព្វផ្សាយអំពីរឿងអក្សរនិងពុម្ពអក្សរខ្មែរផងនោះ ទើបមានឱកាសរំឭកការសរសេរឡើងវិញ។ ហេតុដូច្នេះហើយ ទើបខ្ញុំចាប់ផ្ដើមវេបសាយផ្ទាល់ខ្លួននេះឡើង ដើម្បីសរសេរអំពីទស្សនៈនិងដំណឹងផ្សេងៗជុំវិញជីវិតនិងអាជីពប្រចាំថ្ងៃ។ សង្ឃឹមថាទីនេះ អាចមានប្រយោជន៍ដល់មិត្តអ្នកអានគ្រប់ស្រទាប់!
